ékeik
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈeːkɛjik]
- Hyphenation: éke‧ik
Declension
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | ékeik |
| accusative | — | ékeiket |
| dative | — | ékeiknek |
| instrumental | — | ékeikkel |
| causal-final | — | ékeikért |
| translative | — | ékeikké |
| terminative | — | ékeikig |
| essive-formal | — | ékeikként |
| essive-modal | — | ékeikül |
| inessive | — | ékeikben |
| superessive | — | ékeiken |
| adessive | — | ékeiknél |
| illative | — | ékeikbe |
| sublative | — | ékeikre |
| allative | — | ékeikhez |
| elative | — | ékeikből |
| delative | — | ékeikről |
| ablative | — | ékeiktől |
| non-attributive possessive - singular |
— | ékeiké |
| non-attributive possessive - plural |
— | ékeikéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.